Met een groep enthousiaste vrijwilligers uit Nederland vertrokken we naar Nicaragua met een helder doel: een huis bouwen voor een gezin in nood. De reis zat vol hard werken, inspirerende ontmoetingen en onvergetelijke ervaringen.

Na aankomst in Managua genoten we eerst van een rustige dag. Na een lange reis was het heerlijk om even bij te komen. De dag begon met een gebakken eitje, waarna we een kerkdienst bijwoonden in Managua. We werden hartelijk ontvangen door de pastoor en zijn vrouw. Na een preek over Romeinen 3:27-31 en een zangmoment met de jeugd, brachten we een bezoek aan het huis waar we aan de slag zouden gaan. In de middag maakten we een rondje door de wijk en zochten we oude bekenden op. De dag eindigde met een gezellig samenzijn en gesprekken over het thuisfront.

De wekker ging al vroeg af, en na een rit naar Managua startten we met de sloop van de zijwanden, het dak en de binnenwanden. Binnen de ochtend was al het sloopwerk voltooid. In de middag begon de wederopbouw: de nieuwe binnenmuur werd geplaatst, de vloer werd verstevigd en de voorbereidingen voor de kolommen werden getroffen. Tijdens het graven van een nieuwe funderingskolom werden we verrast door een zwerm kakkerlakken! De dag werd afgesloten met een heerlijke maaltijd en een verfrissende duik met onze voeten in de ‘Ollypoelie’ – wat dat is, zou later worden onthuld.

De dagen daarop verliepen in een strak werktempo. We metselden de zijmuren, werkten aan de achterwand en maakten hoekverbindingen. Samen met lokale hulp bouwden we gestaag verder. We besloten zelfs om de voorkant van het huis ook te vernieuwen met stevige blokken. De dakconstructie werd aangepakt, en hoewel er een fout in de schuinte van het dak was geslopen, werd dit snel rechtgezet. Ondertussen werden de deurposten geplaatst, de kolommen afgewerkt en de keukenvloer voorbereid voor storting. Dankzij een goed werktempo konden we ook de wc en douche renoveren. Tussendoor genoten we van fruitpauzes, gezelligheid en een bijzondere kaas-pannenkoektraktatie. Ondanks de hitte werd er keihard gewerkt, en de vorderingen waren duidelijk zichtbaar.

Na een week van bouwen was het tijd voor ontspanning. We reisden naar León, waar we verbleven in een Belgisch hostel. Na een heerlijke maaltijd ging de jeugd op verkenning in de stad. De volgende ochtend vertrok een groep avonturiers om een vulkaan te beklimmen en er vanaf te sleeën. Na een busrit en een pittige klim stonden we boven op de top, waar het uitzicht adembenemend was. In een overall en met een houten plank begonnen we de afdaling: in slechts 45 seconden roetsjten we naar beneden! Ondertussen beleefde een van de vrijwilligers haar eigen avontuur in het hostel, waar ze onverwachts twee leguanen tegenkwam. Na een ontspannen dag keerden we terug naar Masaya, samen met een Nederlandse reiziger die met ons meereisde en voor nieuwsgierige blikken zorgde.

Na het weekend stond de afwerking van het huis centraal. De laatste binnenwanden werden gemetseld, het dak werd afgerond en het staalwerk voor ramen en deuren werd geplaatst. De keukenvloer werd gestort, en de voorgevel werd vernieuwd – ondanks een tijdelijke stroomuitval, waardoor we op de traditionele manier met hamer en beitel werkten. De laatste werkdag was een feest: we hadden niet alleen alles volgens planning voltooid, maar ook extra werkzaamheden aangepakt. Dit werd gevierd met een vrije dag bij de Laguna Beach Club, waar we genoten van de zon, het water en de ontspanning.

’s Avonds namen we afscheid van de kok, die ons twee weken lang had voorzien van heerlijke maaltijden. Tijdens een kerkdienst in Masaya werd er speciaal voor ons gebeden, en we voelden de diepe band die we met de gemeenschap hadden opgebouwd.

De laatste dag stond in het teken van afscheid nemen. We bezochten de markt om souvenirs te kopen voor de achterblijvers in Nederland, en om 12:30 uur vertrokken we naar het vliegveld. De reis verliep soepel, ondanks dat twee vrijwilligers werden uitgekozen voor extra controles. Na een lange vlucht landden we veilig in Brussel, waar we werden opgehaald en veilig thuis werden gebracht. Hoewel het afscheid moeilijk was, kijken we met trots terug op alles wat we samen hebben bereikt.

Deze reis heeft niet alleen impact gehad op de mensen in Nicaragua, maar ook op ons als groep. We hebben veel werk verzet, nieuwe vriendschappen gesloten en diepgaande gesprekken gevoerd. We danken iedereen die ons heeft gevolgd en gesteund, en we kijken uit naar de volgende groep vrijwilligers die verder gaat met het bouwen van hoop in Nicaragua!

Hasta pronto!