Rondzendbrief  Stichting Vrienden voor Nicaragua

December 2019
Beste allen,

De tijd raast. Het jaar 2019 is al weer bijna voorbij. We kijken vooruit, maar december is ook de tijd van terugblikken. Als Stichtingsbestuur doen we dat ook en er welt een woord in onze gedachten: dankbaarheid! We hebben het werk weer op mogen pakken na een ontzettende roerige tijd in Nicaragua. Mede dankzij jullie hulp. Gracias por su apoyo! (bedankt voor uw hulp).

Diverse groepen zijn weer afgereisd (en gepland voor 2020). Uit Rijssen, Zeeland en Nieuw-Lekkerland met hele concrete hulp en aandacht. Wat blijft dat ontzettend belangrijk, juist in de situatie waarin de Nicaraguense bevolking zich meer dan ooit zo kansarm en machteloos voelt, dat we ons gebed, tijd, geld en steun blijven agenderen!!

Maar er zijn ook zorgen. Hoe krijgen we het bijvoorbeeld financieel (blijvend) rond? Als Stichting Vrienden voor Nicaragua blijven we dan ook een stevig beroep op u doen. We zijn en blijven direct afhankelijk van de betrokken mensen en de middelen, maar daarmee dus ook de gezinnen in de wijken in Managua, Masaya, Tipitapa, Chilematillo en ver daarbuiten.

Regelmatig belijden we het samen in de kerk in Nederland en in Nicaragua: “We geloven in één algemene christelijk kerk.” Het afgelopen halfjaar hebben we in Nicaragua gezien hoe dit handen en voeten krijgt als christenen uit Nederland en uit Nicaragua elkaar ontmoeten. Zoals gezegd, diverse groepen hebben Nicaragua bezocht, uit Nieuw- Lekkerland, Zeeland en Rijssen. Samen met de gemeenten hier zijn er verbouwingen gedaan aan het kerkelijk centrum ‘La Amistad’, zijn er tieners geholpen met een eigen kamertje en is er kinderwerk gedaan. Maar naast alle tastbare resultaten is het mooi om te zien hoe er een band ontstaat tussen broeders en zusters. Vaak vormgegeven d.m.v. handen en voeten en een beetje google translate.

Een zuster uit de gemeente in Nicaragua verwoordde het als volgt: ‘We zijn blij met de stenen, maar nog dankbaarder voor de ontmoeting, voor de bemoediging voor ons werk en dat we weten dat er christenen zijn ver bij ons vandaan die voor ons bidden en met ons meeleven.’

“We hebben behoefte aan mannen in de kerk!” Een opmerking van diaken Martha uit Masaya op de vraag wat haar verlangen is voor haar gemeente. Een gemeente waar het grootste deel van de leden alleenstaande moeders zijn. Een aantal van de leden is wel getrouwd, maar de mannen komen maar ze nu en dan naar de diensten. Het verlangen van Martha is vooral ingegeven door de wens om een ‘eigen’ pastor te hebben voor de gemeente. Alle leden van de kerk zijn druk met leven en overleven. Een dag niet gewerkt, is voor de meeste leden ook een dag niet eten. Bidt u mee voor o.a. een pastor voor de gemeente?

Bekijk hier het filmpje waarin de Iglesia Reformada zich voorstelt en waarin diverse mensen (o.a. Martha) vertellen over hun verlangen voor de kerk in Nicaragua. https://youtu.be/wsrz4JDGRZA

‘Samen groeien’ is de naam van een project van de Iglesia Reformada waarin bij elkaar 352 kinderen en tieners bijles krijgen, begeleiding bij huiswerk, sport/spel en christelijk onderwijs. Het project draait al een aantal jaren op vier locaties.

Vanaf begin van dit jaar zijn we begonnen met het versterken van de capaciteit van het onderwijsteam: een groep van acht docenten en elf vrijwilligers. Er zijn diverse trainingen gegeven. Momenteel zijn we bezig met ‘child protection’ en dan vooral gericht op herkennen van misbruik in diverse vormen, maar ook hoe we in het project zelf de kans op misbruik zo laag mogelijk kunnen maken. De komende maanden zal er gewerkt worden aan een ‘child protection policy’ die medewerkers, bezoekers en andere betrokkenen moeten onderschrijven.

Mey (12 jaar) is vorig jaar zwanger is geraakt na verkrachting door haar stiefvader. Op de basisschool is Mey niet langer welkom. In de ogen van de leerkrachten hoort ze niet meer op school, want ze is nu moeder en dan behoor je immers te werken om de kost te verdienen. Daardoor valt ze ook bij haar leeftijdsgenoten buiten de boot. Iedere middag komt ze wel naar het onderwijsproject en mag ze even opademen en ‘kind’ zijn. Met een kleine glimlach op haar gezicht en haar knutselwerkje stevig in de hand loopt Mey na de kinderclub terug naar huis.

Dit project, maar ook de kinderprogramma’s, kunnen niet zonder uw steun! Echt niet.